Als alles wel gezegd is… Je bent er klaar mee! Boos, gefrustreerd… alles zit tegen en de teleurstelling, het verdriet is niet meer weg te slikken.
Geknakt door het leven, moegestreden, afgezaagd bij de wortels…
Lekker dan! Je was al niet happy en nu je dit leest…?!
Time For Tribe
En toch: Time For Tribe doet iets in je groeien!
Een kleine scheut aan dat stronkje, de stam die er nog staat. Tribe betekent (volks)stam. Dit woord wordt steeds vaker gebruikt om een laagje dieper te gaan binnen teamwork.
Leden van een tribe hebben een sterke onderlinge band die veel verder gaat dan alleen ‘een klus die geklaard’ wordt. Want als je van binnenuit gaat voor een gezamenlijk doel en verbinding ervaart, haal je het beste uit jezelf en uit elkaar.
Dan durf je weer te dromen.
Coaching
Follow your dreams… Hoe dan?! Met de tools die Time For Tribe jou geeft!
Time For Tribe biedt je krachtige coaching gebaseerd op vijf pijlers:
Geloven, Groeien, Genieten, Gezond leven en Liefhebben
Pijlers op een uniek fundament: Jezus, uit de Tribe of Judah. (Jesaja 11:1 en in Openbaring 5:5 wordt gesproken over de Leeuw van Juda, hiermee wordt Jezus bedoeld.)
Jezelf staande houden, goed voor je lichaam en geest zorgen en datgene doen waar jij blij van wordt, is topsport… maar je hoeft het niet alleen te doen!
En als het nodig is boksen wij de boosheid, teleurstelling of onzekerheid uit jou door de handschoen(en) op te pakken.
Want jouw woorden worden gehoord en opgevangen. Als woordvanger ga ik met jou op zoek naar je hulpvraag en aan de slag met jouw verhaal. Ik schrijf op wat jij zegt en werk dit uit zodat je meer grip krijgt door het zwart op wit te zien. Maar zelf ga je ook aan de slag met pen en papier.
We doorlopen samen verleden-heden-toekomst en door woorden vast te leggen, krijg jij inzicht en moed om te bloeien.
Neem gerust contact op voor een vrijblijvend en oriënterend gesprek. Dat kan door te mij bellen of te mailen. Ik neem dan zo spoedig mogelijk contact met je op!
“Ik… doe… er… toe!” Bij iedere klap op de bokszak zie ik haar rug rechter worden en haar blik wordt vastberaden als ze haar linkse en rechtse directe stoten opschroeft. “Hoeveel procent geeft je nu?”, vraag ik. “30 procent”, zegt ze “maar… ik kan meer!” en ze stoot met volle overtuiging tot ze rode wangen krijgt en het tijd is om terug te gaan naar de tafel. Als we aanschuiven vertelt ze me meer over haar klasgenoten die minachtend gniffelden zodra ze antwoord gaf als de leraar haar iets vroeg. En daar bleef het niet bij: duwen, tas afpakken, briefjes op de rug… Het maakte haar stil en ‘onzichtbaar’.