Beste vriend,
Ken je het bekende gedicht ‘Voetstappen in het zand’? 
De dichter vraagt God waar Hij was in moeilijke tijden. Dit gedicht hing in de slaapkamer van mijn jongere zus. Ze wees mij op deze woorden en vond het zo veelzeggend. Maar toen wist ik nog niet hoe deze woorden werkelijkheid werden.
Ik zal haar even voorstellen aan je: Jessica; een blonde, knappe meid die van het leven genoot. Ze werkte bij de politie, leerde een jongen kennen tijdens haar vakantie, hij kwam naar Nederland en ze werd gelukkig met hem. Ik mocht hem wel. Hij logeerde bij ons thuis, vierde feestjes met ons mee en hij ging mee naar de kerk.
Maar zoals je misschien al merkt: ik spreek in de verleden tijd, want ze is er niet meer… Ze verbrak de relatie met haar vriend en hij kon dat niet hebben. Dus heeft hij Jessica vermoord. Hij drong haar appartement binnen, verwurgde haar en stak haar drie keer in het hart!
…
Ze is vermoord. En werd maar 25 jaar. Ik ben ondertussen niet anderhalf jaar ouder, maar ruim 20 jaar ouder dan haar. Haar levensreis stopte door grof geweld, die van mij ging verder…
“Ze viert nu eeuwig feest in de hemel”, zeiden we elkaar. Maar de pijn, het gemis en het verdriet van mijn familie, vrienden en mijzelf was daarmee niet ‘over’.
Wat was ik verschrikkelijk kwaad! Waarom liet God dit gebeuren?! Van binnen schreeuwde ik naar Hem, ik jankte tot ik moe werd van het huilen maar kreeg geen antwoord.
Lieve reisgenoot… weet jij soms ook niet waar je het zoeken moet?
De Psalmen staan vol waaromvragen. De hemel wordt ermee bestormt. Ook nu wordt overal in de wereld geroepen en gehuild. Er is nog zoveel pijn en verdriet… de eindbestemming is nog niet bereikt, de tranen zijn nog niet gewist.
Maar Jezus is voor ons gestorven, hij is zelfs door de helse pijn gegaan, door God verlaten. Volbracht voor jou en mij. Hij kent ons verdriet. Wij hoeven, dank zij Hem, nooit meer alleen op reis. We worden nooit door Hem verlaten.
…?
Ik zie je ja-knikken, beste vriend, dit geeft jou en mij troost en biedt houvast, he? Wat fijn dat we geloven! Dat zeiden andere reisgenoten ook: ‘Gelukkig heb jij jouw geloof en geeft God jou kracht.’ En: ‘Vergeving is genezing…’. Vergeving? Er was God toch ook onrecht aangedaan! Mocht ik niet boos zijn dan?!
Nee, geen ‘Prettige Kerst’ of ‘Vrolijk-Pasen’ voor mij…
Er is al jaren een lege plek aan tafel. Ik mis haar stomme grappen, ik mis de goede gesprekken. En het delen van verhalen over wat we samen hebben meegemaakt. Ik mis de lol die we hadden toen we gingen stappen. Ik mis gewoon mijn zus.
Ja, de tijd heelt alle wonden… ik leer dat de scherpe kantjes verdwijnen. Maar biedt me dat niet als oplossing wanneer ik pijn voel of als iemand zegt: “daar zou ik een moord voor doen!”
Nee, ik verwijt je niets maar ik heb jouw vlugge pleisters niet nodig om weer door te kunnen gaan. Hoe waar het ook is dat God een plan met ons heeft, dat straks alles mooi en goed zal zijn… Ik ben het ‘Stil maar, wacht maar’ soms zo zat! Ook al weet ik het, ook al geloof ik het… Verstop je niet achter de Bijbel, mooie teksten of jouw overtuiging. Wees mijn vriend en zeg maar gewoon dat je ’t ook allemaal niet weet.
Ik moet mijn eigen pijn doorworstelen. Het is niet zo dat ik wel even naar het kruis hobbel, daar mijn pakketje achterlaat, en weer verder kan met een volle tank. Laat mij ‘mij’ zijn in die woestijn van ellende. Geef mij de ruimte, maar hou mijn hand vast want het is er echt niet fijn. De duivel is daar ook met zijn verzoekingen. Toch ontmoet ik daar God, zie ik Jezus de weg wijzen. Overgave, vertrouwen… het is een heftige ontdekkingstocht. Ook zie ik heus de lichtpuntjes weer. Ik geniet misschien wel meer van het samenzijn met God, en met jou, dan voor de moord op mijn zus.
En als ik soms de woorden niet kan vinden als ik met jou door het leven stap, en ik even niet kan bidden… dan weet ik dat er door jou gebeden wordt voor mij. Ik weet, voel…nee: geloof het, lieve vriend… we hebben elkaar nodig op weg naar dezelfde Stad!
Lied: Nog één rivier van Matthijn Buwalda
Wie zijn gevoelens van zich af kan schrijven staat sterker in het leven en ontwikkelt zelfinzicht. Het is een goede methode om gedachtes uit je hoofd te krijgen, meer overzicht te creëren en emoties als kwaadheid en verdriet een plaats te kunnen geven.
Schrijf jezelf in balans!