!@#!&!… Ik stoot mijn teen en da’s niet fijn! En bijna had ik er woorden uitgegooid die niet oké zijn. Dus slik ik ze weg en hou mijn lippen stijf op elkaar. Het is natuurlijk niet ‘netjes’ en zeker niet als christen om je frustratie te uiten. Als pijn woede wordt, moet je die onder controle houden, toch?!
Wel bijzonder: we lachen en huilen samen, delen onze zorgen maar onze boosheid stoppen we weg. Want ons geloof draait om liefde, vergeving en vrede. Het christelijk geloof en boosheid is dus geen gelukkige combi. Woede maakt immers meer kapot dan je lief is en het verpest relaties, het plezier en de gezondheid. Dus houden we ons in en zijn we vergevingsgezind en vriendelijk… en ontwikkelen we bitterheid of wrok, helaas.
Gerechtvaardigde boosheid
In de gemeente waar ik lid van ben, praten we over het thema: Hart op de tong, ontdek de Psalmen. Calvijn schrijft in de inleiding op zijn commentaar op de Psalmen dat ze ons leren om te bidden voor dat wat diep verstopt in ons hart ligt. De Psalmen brengen al onze emoties, zwakheden en zonden aan het licht. Kijk, dat klinkt beter en misschien zelfs wel: bevrijdend! We kunnen dus van God leren om ons onbeheerst te uiten. Want woede om het onrecht, soms onvoorstelbaar onrecht, mag er zijn. Het is een noodzakelijke reactie om de wereld het hoofd te bieden, omdat we geweld en onrecht niet willen aanvaarden. We mogen er nooit in berusten… want wie zal dan nog om recht schreeuwen? Wie veegt dan de tempel schoon zoals Jezus deed?
Hij geeft kracht om er op de juiste manier mee te dealen want ook Hij kent pijn, lijden en boosheid. Oprechte boosheid blijft niet ondergronds maar wordt hemelse gerechtigheid.
Onderzoek of je boosheid zuiver is, maak een wandeling, ga sporten of schrijven en doe dit alles in biddend contact met je hemelse Vader.