Tribe-talks

25 juni 2021

Ra, ra, wie ben ik

‘Er zijn zoveel referentiekaders als mensen. Ieder individu vormt namelijk een referentiekader op basis van zijn/haar eigen geschiedenis, ervaringen en verwachtingen’ lees ik in mijn studieboek. ‘Wat kenmerkt jouw referentiekader?’ Een referentiekader is het geheel van waarden, normen, overtuigingen en gedragingen dat jij je eigen hebt gemaakt. Het bepaalt wie je bent, hoe je naar de wereld en naar andere mensen kijkt, hoe je je mening vormt, wat je goed of fout vindt, wat je
Filmpje Dat ik even niet van me laat horen, heeft een reden. Ik volg een opleiding en verdiep me in communicatie en coaching door een psychosociale basisstudie. Mijn kennis en vooral mijn woordenschat groeit enorm maar tegelijk blijft het stil wat betreft deze Tribe-talks. Daarom deze boodschap… Er schiet me trouwens meteen iets  te binnen van wat ik in de eerste les meekreeg: wanneer je communiceert wordt de boodschap via drie kanalen verzonden: het verbale,

15 maart 2021

Bakken energie

“Ik blijf maar piekeren en kom er niet uit”, zucht ze diep. “Hoe weet ik nou of ik de juiste keuze maak? Ik word er doodmoe van!” Vind jij het ook zo lastig om keuzes te maken? Want als je het ene kiest, kan je dat andere niet meer doen… misschien maak wel de verkeerde keuze of ben je bang dat je iets leuks of belangrijks mist. Dus blijf je maar wikken en wegen waardoor

26 februari 2021

Durf te dromen!

Wat als alles mogelijk zou zijn, wat zou je dan doen? Hoe zou jij je voelen? Zou je een goede baan hebben, een sportief lichaam, een leuke relatie, veel geld, geen stress en rust in je hoofd? “Het zou gaaf zijn als ik je de gouden formule kon geven om deze dromen te realiseren maar dat kan ik niet”, zeg ik als mij gevraagd wordt of dromen zin heeft. “Toch is het fijn om groot
“Bokscoaching is niets voor mij, joh… ik ben niet boos, ik hoef niet alles eruit te slaan of zo”, deze vrouw van in de 40, getrouwd en moeder van drie kinderen, is niet de enige die denkt dat het boksen alleen als ‘uitlaatklep’ gebruikt wordt als we starten met het coachingstraject. “I have learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made

17 november 2020

Geluk vangen in woorden

“Weet niet wat het is maar ik zit gewoon niet lekker in m’n vel…”. Hij draait wat op zijn stoel en speelt met zijn mobiel. Het is alsof hij elk moment een telefoontje verwacht, alsof hij maar even tijd heeft en daarom snel en onrustig zijn verhaal afdraait. “Ik heb best een gelukkige jeugd gehad, daar zit ‘t ‘m niet in, hoor!”, zegt hij. Maar je hoeft dan ook geen traumatische jeugd te hebben gehad

21 september 2020

Pak de handschoen op

“Ik… doe… er… toe!” Bij iedere klap op de bokszak zie ik haar rug rechter worden en haar blik wordt vastberaden als ze haar linkse en rechtse directe stoten opschroeft. “Hoeveel procent geeft je nu?”, vraag ik. “30 procent”, zegt ze “maar… ik kan meer!” en ze stoot met volle overtuiging tot ze rode wangen krijgt en het tijd is om terug te gaan naar de tafel. Als we aanschuiven vertelt ze me meer over

21 juli 2020

Bij de Dokter

“De beste doktoren ter wereld zijn dokter Matig, dokter Rustig en dokter Vrolijk” en met dit citaat van Jonathan Swift open ik mijn vakantiegroet. In de corona-maanden piekte het freelance schrijfwerk maar de Tribe-coaching heeft ondertussen ook de (boks)handschoen weer opgepakt! Ik ben dankbaar voor de mensen die ik als persoonlijke coach mocht en mag begeleiden want het maakt me klein als ik zie hoe groots God, dé Dokter, werkt! Hij zei het al tijdens
‘Niet klagen maar dragen en bidden om kracht’… dat werkt goed als je iets voelt wat je niet wilt voelen, als je een innerlijk conflict wegstopt om met een pokerface door te kunnen gaan. “Het is niet anders… we maken er maar het beste van”, hoor ik dan. En ik zie een emotieloos gezicht met ogen zonder glans en vooral: vervlakking. Maar gevoelens die in jou voelbaar zijn, willen erkend worden en ruimte krijgen! Daarom
Daar sta je met je schoongewassen, lege handen misschien gevuld met extra boodschappen, speelgoed om de kinderen te vermaken of een boek om de tijd te doden. Laat je ze vullen, die lege handen, met het nieuws, de wetenschap, de laatste ontwikkelingen? Je joystick, muis of afstandsbediening? Misschien heb je de boodschappentassen voor je eenzame buurvrouw in handen of vouw je ze samen tijdens de Nationale dag van gebed. Die van mij waren gevuld met
“Ik schrok omdat ik zo goed begreep waarom het meisje in de docu die ik bekeek zichzelf van leven beroofde!” Aron (22) ging naar de universiteit om psychologie te studeren in Utrecht. In Havo 4 was hij blijven zitten omdat “z’n hoofd vol zat” maar op de universiteit liep hij echt helemaal vast: “Ik zag een docu waarin een meisje zo depressief was dat zij een einde aan haar leven maakte. Het beeld, daar waar